คมเคี่ยว คันไถ และคำกลอน

ใครใหญ่


ที่มุนหนึ่ง ในบ้านเรา ตอนเช้าตรู่
 เจ้าตุ๊กแก แอบอยู่ ที่มุมฝา
ได้ยินเสียง เถียงกัน พรรณา
เจ้าหรือช้า ตังใคร ใหญ่กว่ากัน
บ้านนอกว่า จะมีใคร มาใหญ่เท่า
ข้านี้มี ร่มเงา ให้อาศัย
ทั้งกิน นอน พักผ่อน แสนสบาย
หนักเรือเบา ข้ารับ ไว้ แต่ไรมา
เฟอร์นิเจอร์ บอกว่า ตัวข้าด้วย
ขาดข้าแล้ว คงไม่สวย ต้องเสาะหา
โต๊ะเตียงตั่ง ม่านระยับ ประดับประดก
สิ่งบันเทิง รื่นเริงพา ให้ชื่นใจ
บ้านขาดข้า เห็นแต่ฝา ใว้กันฝน
นายหญิงเขา จะทน ได้ใฉน
เธอคงจะ สำออย นั่งน้อยใจ
เธอจากไป บ้านนี้ใคร จะดูแล
รถยนต์ว่า หนวกหูจัง ฟังไม่ได้
ทุกวันนี้ นายใช้ ใครกันแน่
ข้าเดินทาง ทุกวัน ไม่ผันแปร
ข้านี้คือ มิตรแท้ แน่กว่าใคร
ไปท่องเที่ยว ไปทำงาน กาศึกษา
แอบไปหา กิ๊กมา ใช้ข้าได้
นายจะต้อง ขอบข้า มากกว่าใคร
 ควรมอบให้ ข้าเป็นใหญ่ ในแผ่นดิน
เสียง ห้าว ห้าว แว่งดุง จากข้างล่าง
พวกเจ้าคิด เข้าข้าง ตัวทั้งสิ้น
ถึงอย่างไร เจ้าก็อยู่ ในแผ่นดิน
พวกเจ้านอน พวกเจ้ากิน อยู่ที่ใด
ทั้ง รถ บ้าน ม่านหมอน และโรงครัว
ทุกๆอย่าง อยู่ในตัว ข้าไช่ใหม
หรือเจ้าลอย อยู่บน ฟากฟ้าไกล
ให้รู้ใว้ ใครคือใคร ใหญ่ตัวจริง
แบ๊งค์พันบาท ได้ยิน ดิ้นพลาดๆ
เงินสามาระ ชื้อได้ ในทุกสิ่ง
เรานี่แหละ เทพเจ้า แห่งความจริง
ใครต่อใคร ต่างก็วิ่ง ซบตุกเรา
บ้านที่ดิน ระยนต์ ที่คนขี่
ทั้งทีวี นารี มีแก้เหงา
ช้าก่อน ยัง ฟังข้า อย่าหูเบา
 ถ้าพวกเจ้า ขาดเรา ก็ลำเค็ญ
ภาษิตว่า เหนือฟ้า ยังมีฟ้า
ข้านี้คือ ปากกา ด้ามที่เห็น
หากสิ่งใด มให้ ตัวข้าเซ็น
 เจ้าก็เป็น เพียงกระดาษ ธรรมดา
ทั้งโฉนด ที่ดิน ถิ่นที่อยู่
เฟอร์นิเจอร์ รถหรู มิสมาทรา
แม้แต่นาย อยากใด้ ภรรยา
 ก็ต้องใช้ ปากกา ตัวข้าเซ็น
ตุ๊กแกขยับ ตัวลง เข้าโพรงฝา
ข้าเติบใหญ่ ในบ้านมา เจ้าก็เห็น
ข้านี้แหละ ผู้ยิ่งใหญ่ ไม่ต้องเซ็น
มันร้องเว้น วรรคสนุก ว่า ตุ๊กแกๆ

คมเคียว ุคันไถ
สมโภชน์ ๒๕๔๗